Παιδιά μου σήμερα έζησα αυτό που δεν εύχομαι ούτε στον εχθρό.

Να θες να πέσεις να πάρεις τον μεσημεριανό-αγαπημένο-σαββατιάτικο υπνάκο στον καναπέ και να έχεις τα «μην πω» καγκουρόπαιδα να πλένουν τα αμάξια τους υπό τους δυνατούς ήχους καγκουροτράγουδων.

Πάει και ο υπνάκος, πάει και το καλό του. Αποφάσισα να καλύψω τον ήχο των καγκουροτράγουδων με τον ήχο του μίξερ.

Σκέφτομαι να κάνω ένα κέκι (που έλεγε η γιαγιά μου) για να έχω και για το γραφείο. Ανοίγω ψυγείο, γάλα δεν είχα. Είχα όμως γιαουρτάκι. Οπότε και θυμήθηκα την «εκλογική γιαουρτόπιτα» της Θείας Σοφίας (κάτι έχουμε μεις εδώ μέσα με τις εκλογές και τα μαγειρέματα σου λέω).

Όπερ και εγένετο…η εκλογική γιαουρτόπιτα της Θείας, μετεκλογικά από τα χεράκια μου.

Συνταγές και διαδικασίες παρασκευής δεν θα σας πω. Να πάτε να δείτε το Video που την φτιάχνει η Σοφία μας, να θαυμάσετε το τάλαντο και την ομορφάδα της και να σημειώσετε τα της συνταγής.

Μαζί με τις φωτογραφίες από το αποτέλεσμα της δικής μου γιαουρτόπιτας, έχω να σημειώσω τούτα:

• Η συνταγή είναι μπόλικη (όπως βλέπετε και από τα ντοκουμέντα). Βγάζει 3 φόρμες μιας χρήσης, μπαμπάτσικες κιόλας
• Κι εγώ 4 αυγά έβαλα όπως η Σοφία μας. Αρκούν
• Έβαλα καστανή ζάχαρη αντί για λευκή

Το κεκάκι (γιατί περί τούτου πρόκειται στην πραγματικότητα, μην σας τρομάζει το «πίτα» της υπόθεσης) βγαίνει πεντανόστιμο, ελαφρύ και αφράτο. Όχι ιδιαιτέρως γλυκό, ό,τι πρέπει για συνοδεία καφέ και βούτες σε γάλα.

Να το φτιάξετε και να μας πείτε κι εσείς πως σας βγήκε ε;!